میوه خوری میناکاری کد ۶۴۰

معرفی

میناکاری روی سفال توسط هنرمندان لالجین (پایتخت سفال ایران) و با الهام گرفتن از لعاب کاری و نقاشی های اسلیمی و تذهیبی که بر روی کاشی های مساجد و اماکن متبرکه انجام می شده، نشأت گرفته و امروزه به عنوان یکی از صنایع دستی اصیل و زیبا طرفداران بسیاری پیدا کرده است.
آغاز کاربرد مینا را به دشواری می توان مشخص کرد، لیکن روش مینایی از دوران باستان مورد استفاده بوده است. در دوران هخامنشی آجرهای مینایی با لعاب قلیایی در آپادانای شوش یافت شده که هم اکنون نمونه هایی از آن در موزه لوور پاریس نگهداری می شود. در این روش اولین مرحله پخت ساخت بدنه است که سفالگران امروزی به آن بیسکوئیت می گویند، پس از آن نوبت به طرح انداختن روی سفال توسط قلم سیاه می رسد، سپس با رنگهای لعابی داخل طرح ها را پر می کنند و دومین مرحله پخت انجام شده و ظرف مورد نظر در کوره پخت قرار گرفته و پس از گذشت ۲۴ ساعت از کوره خارج و آماده عرضه می شود .